Maken software developers misbruik van hun schaarste?

Als rekruteringskantoor binnen software development bevinden we ons, zoals geweten, op een zeer ongebalanceerde arbeidsmarkt. Door de scheve vraag-aanbodcurve hangt er daarom een zeer exclusief, bijna Coltan-achtig sfeertje rond programmeurs en dat beseffen ze goed. Logisch ook met tientallen Inmails, mails en (onverwachte) telefoontjes per week, vechten bedrijven en rekruteringskantoren het namelijk uit om openstaande software posities in te vullen, met alle financiële implicaties van dien. En wanneer er met bedrijfswagens, nettolonen, IP-Rechten of 14de maanden naar je hoofd wordt geslingerd, denk je toch altijd even na.

Loonbesprekingen en -onderhandelingen beslaan natuurlijk een cruciaal deel van de cyclus die een kandidaat bij ons doorloopt. Het leek dan ook interessant deze context verder te onderzoeken en tevens te vergelijken met onze eigen dagdagelijkse interacties met bedrijven en kandidaten, hun wensen en eisen. Zijn programmeurs job-shoppers, die worden uitbetaald aan de kassa? Of liggen hun prioriteiten elders

“60% van de Belgische software ontwikkelaars switchte de voorbije twee jaar van job.”

Stack Overflows open-source cijfers van 2019 (uit hun jaarlijkse survey bij software developers) leggen alleszins al enkele opmerkelijke statistieken bloot over hun “besef van schaarste” en laat ons nadenken over vooringenomen stellingen als die van het job-shoppen, of bijvoorbeeld dat software ontwikkelaars na enkele jaren freelance worden en dagtarieven van 700 euro aanrekenen, gewoon omdat ze het kunnen. Want vergis je niet, praat je met niet-IT’ers over IT’ers, het merendeel denkt dat ze ergens met een zak chips in hun luie zetel zitten, voor hun scherm, aan tien euro per toetsklik.

Uit de survey leren we o.a. dat hoewel de Belgische ontwikkelaar over het algemeen gematigd positief, tot zeer positief is over het verloop van zijn/haar carrière (bijna 80%), één op vijf tamelijk, tot zeer ontevreden is over zijn/haar huidige functie. M.a.w., hoewel ze duidelijk een carrièrepad voor ogen hebben en vinden dat ze de juiste richting uitgaan, voelen ze die trend niet in hun huidige functie, terwijl ze ooit die jobkeuze hebben gemaakt. Het is daarom niet verrassend dat meer dan 60% van de Belgische software developers openstaat tot nieuwe opportuniteiten. Concreter startte bijna 60% de voorbije twee jaar bij een nieuwe werkgever. Voor softwarebedrijven is dat toch een onrustwekkende vaststelling.

Technologisch plafond

Natuurlijk heeft dit “openstaan tot nieuwe opportuniteiten” ergens een hedendaagse, millennial fomo-reden. Je blijft ook niet kijken naar het eerste programma dat op je beeld verschijnt. Je bladert liever even door de tv-gids om te kijken of er niets beters op is. Zeker als iemand anders de programma’s kiest o.b.v. jouw voorkeuren, terwijl jij rustig kan achteruit leunen. Of dat lukt is een ander verhaal. Maar het blijft dus niet enkel bij het uitgooien van de hengel. Ze switchen. Vallen ze voor de mooie/complete pakketten? Of zit er meer achter?

Het is alleszins geen geheim dat erg veel software developers doorvloeien naar de freelance markt. IT is uitgegroeid tot de sector met het grootste aantal freelancers, na de juridische sector. Naast de gekende voordelen (flexibiliteit, snellere groei, fiscaliteit, ...) is er nu eenmaal ook meer te verdienen als freelance programmeur, met dagtarieven tussen de 500 en 900 euro. Door die grote verschuiving naar freelance statuten besloten enkele grote rekruteringskantoren trouwens hun perm departement sterk terug te schroeven, omwille van de grote tijdsinvestering per plaatsing, en zijn bedrijven met prangende software posities vaak genoodzaakt die freelance uit te besteden.

Toch blijkt “geld” niet de voornaamste reden te zijn om freelance programmeur te worden (Knack, 2016) maar wel het feit dat software developers voelen dat ze inhoudelijk niet vooruitgaan in hun huidige job, dat ze tegen een technisch plafond stoten. En hoewel loon bij freelance software ontwikkelaars, zoals bij de rest van het universum, vaak een doorslaggevende factor is (Vlaams veiligheidsgevoel), kunnen wij dit inzicht ook bevestigen op de in-house perm. markt, onze markt.

De programmeurs binnen dit plaatje zijn hoger opgeleid, met al enkele jaren specifieke ervaring in (vandaag), gegeerde talen zoals Java, C++, C#, Python, Rust, enz. Ze zijn dus geen omgeschoolde Fortran ontwikkelaars (hoewel nog steeds gebruikt).

Garantie op technologische innovatie

Wanneer we kijken naar onze interacties met software ontwikkelaars en de knopen die ze doorhakken, valt het op dat ze in de eerste plaats puur gepassioneerd zijn door het schrijven van code. Daarnaast merken we inderdaad een erg grote zucht naar technologische vernieuwing. Naast “Dichter bij huis werken (/thuiswerk)” is “nieuwere technologie” bij ons de tweede meest aangegeven reden om te veranderen, wanneer ze ons online form invullen.
Naar ons aanvoelen is de tendens dat ze om de zoveel jaar een jobwissel doorvoeren, of daar tenminste klaar voor zijn, niet zozeer een financiële overweging. Dat ze daarbij beter en completer beloond worden, is gewoon een, nog steeds belangrijke, zekerheid. Wanneer je nu eenmaal de luxe hebt om niet na te denken “of” je meer zal krijgen, maar eerder “hoeveel”, dan kan je veel aandachtiger uitkijken naar functies die aanbieden wat je momenteel inhoudelijk (of praktisch) mist.. Ze bewegen zich dus vooral horizontaal.

De software arbeidsmarkt leent zich er nochtans wel voor om verticaal door te groeien. Software bedrijven zoeken meer en meer naar gecombineerde team lead/developer posities. Het probleem is dat ontwikkelaars er niet altijd voor staan te springen om bijvoorbeeld een team lead functie op te nemen, merken we. Ze prefereren het schrijven van code boven bedrijfspolitiek.
De uitdaging voor bedrijven met prangende software posities, ligt dus niet in het overmatig verlonen, maar eerder in het aanbieden en garanderen van voortdurende technologische innovatie. Het zijn de (goede) ontwikkelaars die voorstellen naast zich neerleggen, omdat ze aanvoelen technologisch verlamd te worden en achter te blijven in een verouderde omgeving, dat ervaren we dagelijks.
Ze doen daar trouwens goed aan, omdat de echt sterke, vernieuwende software bedrijven op hun beurt terecht graag bedanken voor ontwikkelaars met bijvoorbeeld 6 jaar ervaring in een verouderde .NET-omgeving. In een sector die letterlijk elke dag verandert, is dat vrij logisch. De door geld gedreven programmeurs zullen gauw ‘door de mand vallen’ en uiteindelijk ergens moeten inboeten, wanneer ze toch om kwalitatieve/persoonlijke redenen willen veranderen.
Maar ze bestaan wel, zelfs in extreme mate. Zo krijgen we geregeld software ontwikkelaars aan de lijn, klaar voor een volgende stap, met hoge looneisen. Ze willen tot €700 zelfs €900 bruto opslag. Iets dat natuurlijk praktisch onmogelijk is. "Ik denk dat ik dan maar een freelance statuut zal aanvragen", horen we dan even vaak als antwoord daarop.

Wie is Madison Software Vacatures?

Als rekruteringskantoor specialiseren wij ons in software development, als reactie op onze eigen frustraties over de manier van communiceren met programmeurs. Door onze specialisatie begrijpen wij software developers en presenteren we enkel relevante opportuniteiten/profielen om developers en bedrijven duurzaam met elkaar te verbinden.